Yıl 10 Kasım 1938 Kasım soğuktu…
Ata düşünceli,
Beyaz elleri iki yanda,
Tavanda gözleri…
Masmavi…
Gece uzadıkça uzar,
Savaşır gündüzle.
Zaman ilk kez utanır geçmekten,
Şehir aşkını kaybetti kaybedecek..
Yanı başında kazanılmış bir Çanakkale,
Edirne..
Ötesinde İzmir,
Koskoca Ege..
Sular titrer..
Marmara ağlamalı,
Ege,
Akdeniz,
Tüm yurt ağlamaklı..
Saat 9’u 5 geçer..
Susar tüm dünya..
Ata mutludur.
Yüzünde inceden bir gülücük..
Gençlere emanettir..
İşte O gülücüğün adı Cumhuriyettir.
79 yıl geçti aramızdan ayrılmanın üzerinden.
Fakat sadece bedenen Anıtkabir’desin,
Ruhen ise her yerde.
İki Mustafa Kemal vardır:
Biri ben, et ve kemik geçici Mustafa Kemal..
İkinci Mustafa Kemal,
Onu “ben” kelimesiyle ifade edemem;
O ben değil bizdir.!
O memleketimin her köşesinde yeni fikirle yeni yaşamla ve büyük ülke için uğraşan aydın savaşçı bir topluluktur.
Ben onların rüyasını temsil ediyorum.
Benim girişimlerim onların özlemini çektikleri şeyleri tatmin içindir.
O Mustafa Kemal sizsiniz,
Hepinizsiniz.
Geçici olmayan,
Yaşaması ve başarılı olması gereken Mustafa Kemal odur.
Ezgi Alaçamlı